Tanzania

Net als op tv...

Het is nu eenmaal zo
dat alleen wat van het gewone afwijkt
'nieuws' kan zijn.

Daardoor denkt iedereen
die tv kijkt
- al is deze laatste bijzin bijna overbodig -
dat er een gelijkheidsteken staat
tussen Afrika en honger en kwelling,
tussen Afrika en broedermoord, corruptie
en vluchtelingen.

Ongerepte natuur,
vreedzaam samenleven,
creatief naar oplossingen zoeken,
leven dat geen tijd kent,
kracht en levenslust,
gemeenschap, ...

... dat krijgen we niet te zien
en we denken dat het niet is.

(Uit 'baggerboek' chiro)

Afrika

Afrika heeft me leren LEVEN...

"Nog twee weken en ik sta terug in België", klonk het een jaar geleden.
Nu ondertussen alweer gewoon aan de regenachtige dagen met af en toe een beetje zon.
Maar toch denk ik nog vaak terug aan mijn Afrikaanse leventje...
Op de één of andere manier heeft Afrika me leren leven. Ik probeer te genieten van elk moment, hoe klein het ook is. Over alle kleine 'ergernisjes' maak ik me niet meer druk. Het leven is veel meer dan dat!
Kijk even om je heen, open je ogen, en hopelijk kan ik je zo laten zien wat ik bedoel...

Misschien denk je: een nieuw tekstje, betekent dat een nieuw avontuur?
Jullie zullen toch nog eventjes moeten wachten op een Afrikaans verslag, misschien wel binnen enkele maandjes...

Heimwee? Neen, niet echt...

Het leven kabbelt steeds rustig verder. Ondertussen ben ik al een tijdje terug in ons allen welbekende Belgen landje.
Velen vragen of het gemakkelijk is om me terug aan te passen aan onze realiteit. Wel om eerlijk te zijn leek het me helemaal niet moeilijk, ten slotte ben ik hier geboren en getogen, heb ik al m’n vrienden en familie hier rond me!
Langs de andere kant mis ik m’n vrienden in Tanzania zeer veel. Ik hoop dus snel eens een bezoekje te kunnen gaan brengen.
De twee werelden zijn zodanig verschillend! Vele dingen die zo logisch en zeker zijn in Afrika vind ik hier niet terug, en omgekeerd. Het is een rijkdom om een beetje van de Afrikaanse gewoontes en cultuur hier in België mee te nemen en te koesteren. Ik denk dat ik vanaf mijn Afrikaanse avontuur steeds een beetje van hen zal mee nemen. Daar ben ik zo blij mee.

(met dank aan Bram)

Zuhura

Zuhura heeft twee kindjes, eentje is ongeveer 7 jaar oud en haar tweede kindje die ze telkens op de rug meedraagt is een jaar en half. De vader van de kindjes heeft haar achtergelaten, en trekt zich niets meer aan van zijn kinderen.
Zuhura is, zoals de meeste meisjes van Tanzania, snel getrouwd. Haar man bleek echter niet trouw, en flirtte met alle jonge meisjes die hij tegen kwam.
Na een tijd heeft hij haar achter gelaten voor een andere vrouw.

Zuhura leeft nu alleen met haar twee kindjes en probeert de eindjes aan elkaar te knopen. Overdag zorgt ze voor haar kindjes en het huishouden.
’S Avonds tegen een uur of vijf trekt ze de stad in om wat centjes te verdienen. Op de hoek van de straat heeft ze een metalen bak waar ze kolen in warmt en op een kleine grill warmt ze maiskolven. Tussen vijf uur in de namiddag en negen uur ’s avonds tracht ze zoveel mogelijk centjes te verdienen om voedsel te kunnen kopen voor de kinderen.
Per mais verdient ze echter een paar luttele centiemen van een euro.
Zuhura leeft onder de 1 dollar per dag...

Desondanks de armoede en de malchance is ze steeds gelukkig en altijd bereid voor nen tetter.

Verslag 23 februari 2007

Habari za Ubelgiji?

Voor de laatste keer live vanuit Tanzania! Inderdaad, mijn avontuur zit er opnieuw bijna op. Wanneer ik terugblikop de voorbije 5 en een halve maand, kan ik alleen maar zeggen dat ik opnieuw een fantastische tijd achter de rugheb: de herontmoeting, het lesgeven, de altijd maar door veranderende natuur, de totaal andere cultuur, de mensen, de dalla-dalla-ritjes, de heftige regenbuien, de brandende zon, de kinderen, het prachtige zicht op de berg zijn maar enkele dingen die ik nooit meer zal vergeten!

In mijn laatste weekje pik ik hier en daar nog een feestje mee en mag ik nog genieten van een twee-daagse aan het witte strand!

Tot volgende week in het JOC!Teacher Risarot!

Laatste weetjes:- een dikke dank je wel aan Emilie, Birgit en Janah om mee in mijn avontuur te stappen!!!- wie zijn haar wil vlechten op Afrikaanse wijze, kom gerust even af!- in amper 2 weken tijd ben ik 2 keer van de berg gevallen...- ik ben niet de enige meer die een "neger"buikje krijgt...- dank je wel voor alle kaartjes, brieven, pakjes, mails, telefoontjes en smsjes!!!- en de rest van de weetjes zijn voor in belgie!

Verslag 26 januari 2007

Hallo allemaal,

Volop ben ik aan het genieten van mijn laatste weekjes Tanzania... Nog ongeveer 5-6 weken
en mijn avontuur is opnieuw afgelopen.
Op school heb ik het nog altijd druk, maar op het einde van deze maand komen nog twee Belgische meisjes lesgeven. Dan zal ik gelukkig een stuk van mijn uren kunnen doorgeven
aan hen (nu geef ik 38 uren les en `s avonds ook nog eens 8 uren per week).
Op school ben ik trouwens gepromoveerd tot klasleerkracht van klas 6. Bij mij kunnen ze terecht voor alle soorten problemen. Ook praten we soms wel eens over het slaan, want
dit gebeurt hier nog altijd! De kinderen vinden het dan altijd eens tof om hun hart te kunnen luchten.
Zelf kan ik aan het slaan niet echt iets veranderen, alleen kan ik maar hopen dat binnen enkele maanden of jaren de kinderrechten ook hier hun oorsprong vinden...
Want niet enkel het slaan en de mishandeling, maar ook de kinderarbeid is hier een groot probleem...
Maar dit alles kan mijn vreugde en plezier niet bedwingen!

Rebenca (en vriendin Natasja)

Weetjes:
- Op Kerst zitten alle bezoekers met hun bord eten op hun schoot in de zetel te kijken naar de TV. Van gezelligheid gesproken.
- 26 december is in Tanzania de officiele pakjesdag
- Neem nooit een gratise taxilift aan: gegarandeerd rijdt hij zichzelf minstens 2 keer vast.
- Let op met ballonnen die een andere vorm hebben dan de normale. Ze denken hier dat het condooms zijn.
- Ik heb een werkaanbieding gekregen voor 2 jaar.
- De directrice toont groot respect voor mijn manier van straffen. Ze hoopt dat andere leerkrachten mijn methode volgen ipv slaan. Jammer genoeg slaat ze er zelf op los.
- Een koe mag hier enkel door een Moslim geslacht worden.
- In het plaatselijke ziekenhuis moet je uren in rijen zitten wachten tot het eindelijk je beurt is.
- In de hele regio Iringa ben ik de enige leerkracht die Frans geeft (toch zit dit sinds dit jaar in het lessenpakket).
- Spaghetti Bolognaise hebben ze hier nog nooit gezien, ook kaas is hen hier vreemd.
- Door de Afrikaanse regenbuien duurt het dagen voor je was droog is.
- Op vrijdagavond 2 maart sta ik terug in Belgie (aangezien velen me die vraag stellen).
- Pakjes zijn anderhalve maand onderweg, dus best geen pakjes meer op sturen of ze komen niet meer op tijd aan...

Verslag 25 december 2006

Mambo vipi Ubelgiji (een goeie dag Belgie)

Eerst en vooral wil ik jullie allen een heel vrolijke Kerst en een supergelukkig nieuwjaartoe wensen ("Krismas njema na mwa ka mpya njema" zoals ze hier zeggen).
Zoals jullie merken, ben ik nog altijd in Tanzania, dus is het gelukt om mijn visumte verlengen. Bijna probleemloos kreeg ik een nieuwe stempel in mijn pasport.Ja, bijna probleemloos... Onderweg net op tijd een koe kunnen ontwijken. Aan de grenshad ik geluk dat de politieagenten nog jong waren. Met het bovenhalen van mijn besteSwahili en wat geflirt met de flikken, kreeg ik al snel mijn nieuw visum.

De terugweg verliep daarentegen niet zo goed. Onderweg wat koortsaanvallen, darm- en maagproblemen gehad. Niet zo gezellig als je 4 uur op een overhitte bus zit. In Mbeya toch maar even een "plaatselijk ziekenhuis" opgezocht. Daar vertelden ze me dat ik 2 parasieten malaria had. Toch wel een slimme verpleegster, aangezien ze maar half mijn bloed controleerde,geen koorts genomen had en geen verdere onderzoeken deed. Na enkele Belgische medicijnenwas ik al weer veel beter.

De 2 volgende dagen was het voortdurend reizen. Janah en ik wilden naar Moshi (de stadaan de voet van de Kilimanjaro). Ook al was het in totaal iets van 16 uren op de bus,ik heb er van genoten want de natuur was echt prachtig!In ons hotel in Moshi hadden we warme douche (!) en een dakterras met prachtig zicht op de stad en de Kilimanjaro. We deden er ook enkele uitstapjes: op bezoek naar `Light in Africa`(een organisatie waar Janah binnen anderhalve maand naar toe gaat), naar de Marangu-watervallen, koffie- en bananenplantages bezocht, kennis gemaakt met de Chagga-cultuur en hun ondergrondse huizen, de Blacksmith EN het plaatselijke zwembad. Ook liepen we daar 2 de maxe Belgen (de 2 Brams uit Leuven) tegen het lijf. Wel tof omin Tanzania met enkele Belgen samen te zijn. Ons reisje eindigde met een dagje en nachtje (in een tent) strand (jaja, opnieuw blauw water, wit zand en palmbomen).

Nu zijn we terug in Iringa waar we genieten van de rust en Kerst (alhoewel je hier niet echt in kerstsfeer kunt zijn met het warme weer en de groene natuur). Ook al is het ditjaar geen traditionele Kerst als in Belgie, ik geniet er toch een beetje van...

Tot binnen een goeie twee maand!Lissa Huggy.

Weetjes:
- Het planten van bonen en mais gebeurt hier op blote voeten. Na 2 weken al, konden wede vruchten van ons werk bewonderen.
- Wanneer Tanzanianen me vragen of ik Swahili kan, antwoord ik met `kidogo` (een beetje).Na een gesprekje zeggen ze me altijd: `wewe, unajua Kiswahili nzuri sana, hapana kidogo`(jij kent heel goed Swahili, niet een beetje).
- Vanaf 200 parasieten malaria moet je je echt zorgen maken. Ook al was het waar van mijn2 parasieten, echt erg was het niet.
- Naast een slang en vogelspin heb ik nu ook een reuzekakkerlak gezien (7 cm groot)
- Er bestaan 2 soorten bananan. De kleine kweken ze tot ze geel zijn en houden ze als fruit. De grote kweken ze enkel tot ze groen zijn en gebruiken ze om te koken (gekookteof gebakken bananen).
- Huur nooit een tent van een Tanzaniaan. Met een beetje veel foefelen om ze toch recht te krijgen en enkele keren opstaan om het tentzeil terug vast te leggen, is het toch gelukt om er 1 nacht in te slapen.
- De kerstboom wordt hier pas 2-3 dagen voor Kerst in huis gehaald.
- Toen God de wereld schiep, gaf hij de Europeanen het horloge en de Afrikanen de tijd!

Verslag 5 december 2006

Vroeg uit de veren.
Met pak en zak vertrokken richting top van de berg. Bijna aan de top even halt gehouden voor een prachtige zonsopgang. Na even te genieten, doorgetrokken naar de top.
Zalig: een vleugje zon met een prachtig uitzicht. Alles is stil. Ook op school is het heel stil.
Enkele dagen geleden zijn alle kinderen, na een lange maar toffe parents day, vertrokken richting huis. Het is vakantie! Ook ik kan een maandje genieten van Tanzania!
Samen met Janah, dat andere Belgische meisje, trek ik er een twee-tal weken op uit. Hier en daar een bezoekje, even andere landschappen opzoeken...
Ook moet ik even over de grens voor mijn visum. Want ik zit (al kan ik het zelf amper geloven) al bijna aan de helft van mijn verblijf...

Tot binnenkort!
Lot.

De weetjes:
- De Sint heeft dit jaar ook mijn schoentje gevuld. Dank je wel aan alle hulppieten voor de choco, chocolade en andere lekkernijen!
- De ouders vonden de poppenkast en schminktoestanden de max.
- Ik ben even op de Tanzaniaanse TV en radio geweest. Er waren opnames tijdens Parents Day. Een blanke leerkracht is nu eenmaal toch iets speciaals voor een Afrikaanse school... Jammer genoeg heb ik de opnames zelf niet gehoord of gezien...
- Door de regen komen ook de kumbi kumbi`s (een soort vliegende mieren) weer tevoorschijn. Binnenkort krijg ik ze weer op mijn bord... mmm...
- Een andere typische lekkernij zijn gebakken sprinkhanen - Bij het melken van een koe wordt de uier ingesmeerd met olie. Het melken verloopt veel vlotter (probeer zelf ook maar eens). - Hoe kook je op 500m hoogte (op de berg)? Maak een vuurtje van hout en kolen. Laat je rijst bijna koken en hoop dan op een Afrikaanse regenbui. Heel tof: halfgekookte rijst met rauwe tomaten en paprika`s opsmullen tussen de stenen om te schuilen tegen de regen!
- De jongens worden hier nog allemaal besneden (anders kunnen ze zogezegd hun vrouw geen kinderen schenken). Ook enkele meisjes worden nog altijd besneden...

Verslag 18 november 2006

Opnieuw...
Opnieuw ontwaken met het gezang van vogels, de invallende zonnestralen en gepraat van Tanzanianen op de achtergrond. Na een twee-wekenlang bezoek van een Amerikaans meisje, die hier in de familie verbleef, is de rust op school teruggekeerd.
Het ontbijt was deze morgen weer verrukkellijk! Ananas, minibananen, koude groentjes, brood, boter, suiker, thee en oploskoffie. Terwijl ik, zoals elke morgen, mijn tanden buiten sta te poetsen; hoor ik de kinderen het Tanzaniaans volkslied zingen. Dat geeft je toch altijd weer het gevoel dat je echt in Tanzania leeft. Vlug nog even mijn boeken nemen en terug naar school voor een dagje.
Aangekomen op school merk ik dat er vandaag genoeg leerkrachten zijn voor het eerste uur, dus nog even rustig genieten. Heel tof om te zien en te horen hoe er wordt lesgegeven> Elk op zijn manier, al dan niet met een stok in zijn handen. Maar vandaag geeft het me een vredig gevoel. Ook al mis ik Belgie soms een beetje, ik ben hier graag en Afrika is een deel van mijn leven geworden. Iets wat me nooit meer zal loslaten!
Maar al vlug is de rust verdwenen: `Teacher, do you have pencils, heb je potloden?` En zo start ook mijn werkdag... Na het lesgeven trek ik er even op uit voor een fikse wandeling. Zie ik daar niet enkele kleine aapjes in die boom? En kijk daar, die vrouw draagt bijna een hele boom op haar hoofd. Ik begroet haar, vraag hoe haar werk verloopt en wandel weer verder.
Even later word ik door een echte Afrikaanse `mama` nageroepen: "Mzungu, wewe una ni mwalimu shule sipto (he jij daar blanke, jij bent de leerkracht van de Siptoschool, is het niet)? Mijn kind heeft al veel over je verteld, ze krijgt graag les van je!" Die enkele zinnen maken mijn dag volledig goed. Met een beetje trotsheid wandel ik terug naar de school, naar de kinderen. Nog even napoleon spelen en het is alweer dinertime>
Ook ik ga eten om dan vlug alles klaar te zetten voor de party want opnieuw hebben we een jarige. Na enkele speeches, het eten van koekjes en het drinken van soda springen alle kinderen recht om me hun nieuwe danspasjes te leren.
Voor ik het besef, is het al weer tijd om te gaan slapen. Als ik nog even terugdenk aan mijn dag, kan ik alleen maar zeggen dat ik opnieuw een geslaagde dag achter de rug heb. Op naar de volgende...

Mwalimu Risarot

En niet te vergeten, de weetjes:
- De kinderen poetsen hier elke dag hun schoenen EN hun zolen.
- Het regenseizoen maakt zijn intrede. AL enkele serieuse regenbuien op mijn hoofd gekregen. Na twee maand nog eens regen (met hagelstenen) zien, voor de mensen hier is het geleden sinds juni, doet wel eens deugd.
- Auto's rijden 's nachts met hun koplampen. Wanneer een tegenligger nadert, doven ze hun lichten en steken hun richtingaanwijzer aan. Zo zien ze hoe dicht ze elkaar kunnen kruisen zonder te botsen.
- Raadseltje: eerst is het blank en dan zwart, wat is het? Een maiskolf die gebraden wordt.
- Op bezoek geweest in een school te Mafinga. Daar mogen meegenieten van een eerste communie. Dit gebeurt niet wanneer het kind in het eerste leerjaar zit, wel wanneer het in klas 3-4-5 of 6 zit.
- Om de drie maand krijgen de kinderen hier een ontwormingskuur> Ook ik moest uit voorzorgen enkele pilletjes nemen...
- Ik krijg hier al een klein negerbuikje van al die rijst en ugali... - Een van de zwarte pieten van Sinterklaas werkt bij ons op school als security-man!
- Afrikaanse mussen zeggen ook TJIELP>
- Volgende week ben ik hier niet meer de enige blanke leerkracht. Janah uit Belgie (!) komt me vergezellen tot in maart!
- En als laatste nog een "Belgische" weetje> Mijn blauw chirobakske (of koekendoos of hoe jullie het ook noemen) heeft zijn beste jaren gezien. Na 18 jaar mag hij op pensioen en maakt hij plaats voor opnieuw een susuki swiftje (dit keer een witte)

Verslag 26 oktober 2006

Mambo!

Ondertussen ben ik hier al anderhalve maand en ik heb het hier erg naar mijn zin!Sinds mijn vorige mail zijn er hier toch al enkele veranderingen gebeurd. De vakantieis weer voorbij en ongeveer alle kinderen zijn terug. Er zijn enkele nieuwtjes bijgekomenen enkele weggevallen (wat normaal is na een vakantie). Ook sommige leerkrachten zijn verdwenen. Of ze zelf ontslag namen of ontslagen werden, laat ik hier even in het midden...Maar alles is weer op zijn pootjes gevallen. De kinderen krijgen weer les, spelen, ravottener op los. Samen met klas 4 en 5 maakte ik maskers uit papier mache, met de anderen speeldenwe poppenkast, dansten we, sprongen in het springtouw, leerden we een prachtig Engelstaliglied, leerden we nieuwe Franse woordjes...Ook zijn we volop bezig met de voorbereidingen van parents Day die volgende maand zal plaatsvinden. De schmink, zwaailinten, stiften, ballonnen, scharen... komen hier goed van pas!

In mijn gastgezin zijn er ook enkele veranderingen opgetreden. Een van de werksters is spoorloos verdwenen. Dada Asha (mijn Afrikaanse zus) is ook vertrokken om voor 3 jaar te gaan studeren in Morogoro. Het `huishouden` is dus ook wat drukker geworden. Na de schooluren probeer ik zoveel mogelijkte helpen: ugali of rijst koken, bruine bonen klaarmaken, erwten sorteren, aardappelenschillen, kledij aan de wasdraad hangen, uniformbroekjes strijken...Zo word je natuurlijk volledig ondergedompeld in de Afrikaanse wereld en gewoonten! En datis ook wel een van de redenen van mijn terugkeer naar Tanzania...Maar ook deze terugkeer naar Tanzania kort voor mij snel in. Door heel wat redenen heb ik beslist om niet terug te keren op 1 juni, maar wel begin maart. Dus nog een goeie vier maandvoor de boeg. In die vier maand ga ik nog enorm genieten van Tanzania: van de natuur die hier elke dag veranderd, van het rondneuzen in de 1000en souveniertjes, van de geur van de vele kruiden en fruitsoorten, van geperst te zitten tussen de vele Tanzanianen in een minibusje, van de vriendelijkheid en gastvrijheid, van het lesgeven, van het zien van al die lachendekindergezichtjes...En dit wil ik ook jullie meegeven: geniet van elk moment (hoe klein ook) want voor je het weet is het voorbij!

En om er een kleine traditie van te maken, opnieuw enkele weetjes uit Tanzania:
- Om gaatjes in de oren te behouden, stoppen de leerlingen er hier kleine stokjes in...
- Wanneer je bij ons witte vlekjes op je nagels hebt, betekent dit dat je sommigevoedingsstoffen niet hebt. Hier betekent het dat je veel geld zal hebben. Ik heb er vier, dus ik zal rijk worden!
- Onlangs hadden we op school bezoek van een slang. Hier hebben ze er een goed middel tegen:kerosine. Doe het er op en in enkele minuten is de slang dood.
- Ik probeerde uit te leggen wat gemeenteraadsverkiezingen zijn. Hoe meer ik het probeerde,hoe minder ze het begrepen. Volgens hen hebben we nu een nieuwe koning verkozen, zoals zehier doen met de president...
- Op de berg zitten aapjes: onze hond heeft er eentje gebracht...
- Mijn haar heeft al ontzettend veel veranderingen meegemaakt: vlechtjes en staartjes door de leerlingen gemaakt, een pruik van dada Asha en een echt Afrikaans vlechtwerk op mijn hoofd.
- Waarom dragen de Afrikanen hier alles op hun hoofd? Omdat dit veel minder weegt dan in jearmen (en ik spreek uit ervaring).
- De vastentijd van de Moslims is afgelopen. Hier wordt dit uitgebreid gevierd. Ben je Moslimof Christen of wat dan ook, op die dag moet je gewoon boefen. Ook ik moest heel veel eten:pilauw, frieten, spaghetti, erwten, kolen, bittere groentjes, vlees, kip... met als gevolg:serieuse buikpijn!!

Tutaonana badaaye!Teacher Risarot!

Verslag 5 oktober 2006

Kaributena Tanzania (Opnieuw welkom te Tanzania)

De laatste tijd hoorde ik dat ontzettend veel. Na de vele herontmoetingen terug goed ingeburgerd in de school.Een van de eerste dagen mocht ik zelfs feest gaan meevieren bij de buren, iedereen was uitgenodigd dus ook ik. Waarom ze feest vierden? Dat weet ik nog altijd niet. Toen ik binnen kwam als enige mzungu, moest ik op de eerste rijgaan zitten, Bij het nemen van de maaltijd werd ik al verplaatst naar de zetels (voor de eregasten). En omdat ik blank ben, was ik wel een eregast. Iedereen kwam me handen geven, ik kreeg massa`s eten en moest met iedereendansen... Ja, ik werd ondergedompeld in een heus Tanzaniaans feest!Natuurlijk feest ik ook niet alle dagen. Ik ben ook druk in de weer op school, Ik moet normaal 26 uren lesgeven, naar geef er 38 (allemaal dus). Ik geef Frans en computer aan alle klassenm ook geef ik vocational skills aan klas 4 en 5. Natuurlijkis het niet altijd even simpel om computer te geven wanneer er geen elektriciteit is (er is er enkel na 19u). Dus moet ik maar dingen uitvinden om hen bezig te houden. De leerkrachten zijn ook niet meer altijd even enthousiast om les te geven, somskomen ze zelfs niet eens meer naar school. Ik probeer dan de kinderen wat op te vangen... Maar stel je voor, 3 klassen tegelijkertijdvan verschillende leeftijden bij elkaar... Maar ik doe het wel graag. Zeker als je gejuich hoort wanneer je de klas binnenkomt.`s Avonds (van 19u30 tot 21u) geef ik ook les. Dit aan 33 kinderen (die op school blijven slapen) van 2,5 jaar tot 12 jaar. Lesgeven lukt daar niet echt. Dan speel ik spelletjes, laat ik hen kleuren, maken we een kalender, doe ik muzikaal pak of geef een disco-avond... Na de les rennen ze hun bed in om toch maar een nachtzoentje te verdienen...Veel tijd voor mezelf heb ik niet. Lesgeven van 8u tot 14u30. Daarna help ik de kinderen met het wassen van hun kleren of ga ik evenhelpen in de keuken. Dan gaan we terug naar het schoolplein om er spelletjes te spelen tot het avondmaal (19u) en om 19u30 sta ikalweer voor de klas. Het zijn drukke, maar plezante dagen!!! Ik amuseer me fantastisch!!!

Voor ik afsluit nog even enkele weetjes uit Tanzania:
- De familie waarbij ik woon, was verwonderd dat ik de velletjes van de druiven opat. Maar dan zeiden ze: och doe maar hoor, dat is goed voor de maag he.
- Op de tv was een blanke aan het watersurfen. Bij het zien daarvan vroeg een kind me: teacher, kan jij dat ook?
- De zoon van een leerkracht is in het toilet gevallen. Misschien denk je nu wel: hoe kan dat nu gebeuren? Dat dacht ik ook, tot ik het hele verhaal hoorde. De wc was geen gewoon Frans toilet, maar een soort beerput. De jongen is er in gevallen en jammergenoeg niet meer op tijd uitgeraakt waardoor hij gestorven is.
- Tijdens de sportles aan klas 3 gaf ik hen zwaailinten (linten aan een stokje om mee te bewegen). Na enkele minuten stonden vele ouders en dorpelingen te gluren door de schoolpoort. Wat hadden ze een pret (want dit hadden ze nog nooit gezien).
- Hier weten de mensen vaak niet wanneer ze jarig zijn. Toch zijn we via via te weten gekomen dat een van de kinderen jarig was.Er werd een heel feest georganiseerd. De jarige jongen kwam toe in een stoet, samen met een meisje. Het leek wel een trouwfeestEN met fotograaf!!!
- Ik krijg hier vaak aardappelen als ontbijt. Probeer zelf maar eens.
- We hebben nu 2 weken vakantie (behalve klas vier en vijf, dus moet ik toch lesgeven). Van de 33 boarders zijn er maar 7 meer die op school zijn. Samen met Uncle Bato, brother Jona en de zeven boarders ben ik de berg opgeklommen. Alles ging goed (er vlug opgeraakt,prachtig uitzicht, mooie foto`s...) tot ik enkele stappen van het einde van de terugweg verwijderd was. Je kunt het wel al raden...Mijn voetje heeft het eventjes begeven. Maar met enkele toffe oefeningetjes, wat rust en een zalfje heb ik terug alles onder controle.Zondag gaan we opnieuw de berg beklimmen...
- Mijn Swahili is al aan het beteren. Een klein voorbeeld: scheetjes laten = kujamba!

Voor ik het vergeet, mijn nieuw GSM-nummer is: +255 745 974 797

Tutaonana badaaye!Teacher Risarot.

Verslag 23 september 2006

Habariako.

mijn diskette werkt hier niet, dus moet ik mijn verslagje opnieuw typen. Hopen dat de elektriciteit het nu nog volhoudt ook...
Ik ben goed aangekomen in Tanzania. Na een lange reis (twee vliegtuigen, een busrit van 7u en een dalla dalla) tof verwelkomd geweest.
Het hele dorp wist al van mijn terugkomst, ze stonden in rep en roer. Wanneer de kinderen me nog maar zagen naderen, liepen ze al op me af. Zalig gewoon om al die lachende, vrolijke, gelukkige gezichtjes weer te zien.
Na het uitpakken, moest ik normaal rusten... Daar had ik natuurlijk geen zin in, dus ben ik maar gaan spelen met de kinderen: bellen blazen. Ze sprongen om ter hoogst om toch maar de bellen te kunnen vangen (grappig als je weet dat ze dit nog nooit gezien hebben, en de bellen willen pakken om er aan te ruiken). `s Avonds nog een kleine disco-avond georganiseerd.

Zoals je leest, amuseer ik me heel erg goed. Het is wel volledig anders. Deze keer moet ik het alleen doen... Niemand om eens Nederlands mee te praten, of gedachten uit te wisselen. Maar ik red me wel! Maandag vlieg er terug in met het lesgeven. Tegen eind november moet ik voor alle klassen iets voorbereiden voor `the parents day` (een soort schoolfeest) en in januari komen er al twee studenten lager onderwijs om er ook te komen lesgeven!

Ik zou zeggen: geniet van het Belgische weer (hier tegen de 30 graden overdag, `s avonds heel koud). En moest je zin hebben om een verre vakantie te maken: kom gerust af (haha)!

kWA HERI,
mwalimu Risarot (juf Lot)